ایتالیا چطور از پاییز داغ عبور کرد؟!

سال 1970 میلادی ایتالیا با تورم بالا و کاهش شدید ارزش پول ملی مواجه شد و شاهد اعتراضات دانشجویی و اعتصابات کارگری گسترده بود! این وضعیت به پائیز داغ شهرت پیدا کرد و سه سال بعد با بحران نفتی 1973 تکمیل شد تا ایتالیا به معنای واقعی کلمه به یک کشور بحران زده تبدیل شود.
بحران نفت ۱۹۷۳ در اکتبر سال ۱۹۷۳، هنگامی شروع شد که اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت عربی اوپک (شامل اعضای عربی اوپک و همچنین کشورهای سوریه و مصر می‌شوند) ممنوعیت و تحریم نفت را اعلام کردند. با پایان یافتن تحریم‌ها در مارس سال ۱۹۷۴، قیمت نفت از بشکه‌ای ۳ دلار به حدود ۱۲ دلار افزایش پیدا کرد. بحران نفت یا به عبارتی شوک نفتی تأثیرات و عواقب کوتاه‌مدت و بلندمدت بسیاری را روی سیاست‌های جهانی و نیز اقتصاد جهانی گذاشت که سپس با نام نخستین شوک نفتی خوانده شد که در ادامه بحران نفت ۱۹۷۹ نیز به دومین شوک نفتی نام گرفت.
تحریم در کل اروپا یکپارچه و منسجم نشد. از ۹ عضو اتحادیه اقتصادی اروپا (EEC) فقط هلند با تحریم کامل مواجه شد و انگلستان و فرانسه به‌طور تقریبی از فراورده‌های نفتی استفاده و بهره می‌بردند (به آمریکا اجازه استفاده از فرودگاه‌ها را ندادند و تسلیحات و فراورده‌ها را در کشورهای عربی و اسرائیل تحریم نمودند) که ۶ عضو دیگر به‌طور نسبی با دنیا تحریم‌ها روبرو شدند. انگلستان به‌طور سنتی با اسرائیل دوست بود و دولت هارولد ویلسون (Harold Wilson) از دولت اسرائیل در طی جنگ ۶ روزه حمایت کرد. تداوم و پیوستگی دولت تدهث (Ted Heath) در سال ۱۹۷۰ تغییر رویه و سیاست داد و از اسرائیل خواست تا مرزهای بدست آمده قبل از سال ۱۹۶۷ را پس بدهد.
انگلستان با اعتصاب و حمله معدن دارها و کارگران راه آهن در زمستان ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ روبرو شد که فاکتور اصلی در تغییر دولت محسوب می‌شد. هث از بریتانیایی درخواست کرد تا فقط یک اتاق را در خانه‌هایشان در طی زمستان گرم کنند. انگلستان، آلمان، ایتالیا، سوئیس و نروژ همگی پروازها، رانندگی و قایق‌سواری را در یکشنبه‌ها تحریم و ممنوع کردند. سوئد بنزین و گرمایش به وسیله نفت را سهمیه بندی کرد. هلند برای افرادی که بیش از سهمیه‌شان برق مصرف کردند، زندان در نظر گرفت. چند ماه بعد، بحران کم‌تر شد. تحریم در ماه مارس ۱۹۷۴ بعد مذاکرات در اجلاس سران نفتی در واشینگتن برداشته شد اما تأثیرات آن در کل دهه ۱۹۷۰ باقی ماند. قیمت انرژی که به دلار بود دوباره در ادامه سال افزایش یافت و باعث ضعیف شدن موقعیت رقابتی دلار در بازار جهانی شد.
این وضعیت 15 سال ادامه داشت تا اینکه سیاستمداران ایتالیایی تصمیم ویژه ای گرفتند! تصمیم این بود که به طور ویژه از کسب و کارهای کوچک و متوسط حمایت شود تا تولید افزایش یابد و اقتصاد سامان گیرد.
با همین روش ایتالیا در اواخر دهه 80 میلادی توانست از بریتانیا جلو بزند و پشت سر آمریکا، ژاپن و آلمان قرار بگیرد. اکنون هزاران شرکت کوچک و متوسط در ایتالیا فعال هستند که بیش از 60 درصد از تولید ناخالص داخلی ایتالیا وابسته به آنها است! این نکته قابل ذکر است که بسیاری از این شرکت ها به صورت خانوادگی اداره می شوند و در زمینه های مختلف، از خوراکی ها تا مد و لباس، وسایل نقلیه و غیره فعال هستند.
آیا ما نمی توانیم مسیری که ایتالیا در پیش گرفت را طی کنیم؟