ایران شاهراه مسیرهای ترانزیتی

در شرایطی که ایران و سوریه تحت تحریم هستند، می‌توانند با استفاده از ظرفیت‌ها و صنایع موجود در دو کشور، نیازهای یکدیگر را برطرف کنند و گام‌های مؤثری در زمینه خنثی سازی تحریم بردارند. این فرصت اما گرفتار عدم وجود مسیرهای ترانزیتی میان ایران و سوریه است
در این زمینه مسکو بر این باور است که؛ تعاملات دوجانبه و چندجانبه، با کشورهای دوست و همسو، از یک طرف موجبات ثبات و امنیت منطقه را فراهم می کند و از سوی دیگر از نفوذ عوامل و ایادی غرب در حیطه نظامی گری، فرهنگی، ترویج تروریسم و افراط گرایی در منطقه ممانعت به عمل می آورد. لذا سیاست خارجی که اکنون مسکو در پیش گرفته است؛ می تواند تداعی کننده فرصت های جدید برای جمهوری اسلامی ایران در عرصه توسعه مناسبات اقتصادی- سیاسی با روسیه و افزایش همکاری های مستمر و با سازمان های منطقه ای از جمله اتحادیه اقتصادی اوراسیا و سازمان شانگهای باشد.
در بُعد زمینی، میان ایران و سوریه تنها کشور عراق وجود دارد. عراق این کشور دوست و برادر، نه تنها پل اقتصادی میان ایران و سوریه نیست، بلکه به عنوان مانعی تجاری میان دو کشور عمل می‌کند.
عراق اجازه هیچ گونه ترانزیت کالا را از خاک خود نمی‌دهد و کلیه کالاهای ورودی از منظر دولت آن وارداتی حساب شده و به واسطه قوانین داخلی از خروج آن جلوگیری می‌کند. بسیاری از این اقدامات تحت نفوذ آمریکا در شبکه تصمیم سازی دولت این کشور صورت می‌گیرد.
این کشور نه تنها اجازه ترانزیت جاده‌ای از خاک خود به سوریه را نمی‌دهد، بلکه راه آهن شلمچه بصره نیز که سال هاست ساخت آن مورد توافق ایران و عراق قرار گرفته و از سوی ایران پیگیری می‌شود به دلیل کارشکنی‌های این کشور معطل مانده است.
این پل ترانزیتی همچنین دسترسی ایران به لبنان و مدیترانه را هم میتواند برقرار کند. با این حال عراق همچنان اجازه ترانزیت کالاهای ایرانی را نمی‌دهد و لازم است تا دستگاه دیپلماسی اقتصادی کشور عزم خود را برای گشودن این مسیر باز کند. در این رابطه اراده سایر دستگاه‌ها برای تأمین امنیت کامیون‌های ایرانی نیز ضروری است تا بتوانیم از پتانسیل سوریه برای صادرات و حتی ترانزیت کالا به اروپا استفاده کنیم.