تعاونی یک پدیده اقتصادی فرهنگی

تعاونی علاوه بر کارکرد اقتصادی، پدیده ای فرهنگی و اجتماعی محسوب می شود. تعاونی یکی از پر سابقه ترین نهاد های اقتصادی با ساختار مردم است. از این جهت که در ساختار اقتصادی تاکید بر جمع بودن مردم و حفظ ارزش های انسانی و اجتماعی می باشد. در تعاونی صفر تا صد تصمیم گیری و اجرا به وسیله مردم انجام می شود. تعاونی می تواند پاسخ مناسبی به تامین نیاز های مردمی باشد . عدم درک صحیح اذهان جامعه از مفهوم تعاونی باعث شده است که افراد مصداق تعاونی را تنها در قالب  تعاونی های مصرف شرکت ها و یا تعاونی های روستایی بدانند. ریشه این مشکل را می توان در نوع پیش بینی تعاونی در ابتدا شکل گیری آن و قوانین مصوب در این زمینه دانست. تعاونی در شکل مطلوب خود می تواند جلو ساز مفهوم حلقه های میانی در حوزه اقتصاد باشد.

جایگاه سیاستی بخش تعاونی

نکته قابل توجه در مبحث تعاونی تاکید بسیار زیاد اسناد بالادستی در این مسئله است. سیاست ها و اسناد بالادستی موجود در این زمینه از سیاست های کلی اصل 44 گرفته تا سند بخش تعاون و برنامه های پنچ ساله توسعه همگی توجه خاصی به توسعه بخش تعاون داشته اند. کمتر کشوری را می توان یافت که مسئله اقتصاد تعاونی را در قانون اساسی خود آورده باشد. علی رغم ظهور آمار های مثبت در عملکرد بخش تعاون در دولت سیزدهم نسبت به دولت های قبلی امّا متاسفانه در ساحت اجرای کامل سیاست های بخش اقتصاد تعاونی مسیر بلندی وجود دارد. با اینکه مسئله تعاون در کنار خصوصی سازی در سیاست های کلی اصل 44 مورد اشاره قرار گرفته است. عدم پرداخت درست به اقتصاد تعاونی باعث شده بسیاری از مردم سیاست های کلی اصل 44 را معادل با خصوصی سازی بدانند. در نهایت بررسی نمونه تعاونی های موجود در دنیا مانند تعاونی راچدیل و تعاونی موندراگون نشان می دهد ظرفیت های موجود در تشکیل تعاونی ها می تواند بسیاری از مشکلات کشور را مرتفع سازد.